همیشه عاشقای امام حسین رو توی پیاده روی اربعین در تلویزیون که میدیدم حسرت می خوردم.
همیشه وقتی تعریفایی که از حال و هوای بین الحرمین از دوستانی که توفیق زیارت پیدا می کردن می شنیدم حسرت می خوردم.
ولی امسال نمیدونم چرا یه دلتنگی دارم که داره بی قرارم می کنه.
به همکارام که قراره فردا حرکت کنن گفتم تورو خدا برای منم دعا کنید.
خوشبحالشون که روز عاشورا کربلا هستن.
الان چشمام دیگه نمیتونه تحمل کنه.
من امسال هم محروم شدم.
همه وجودم اشک و حسرته.
همین الان چشمام پر شده.
با نوای « هایمهدی» حاج باسم دارم اشک می ریزم.
از همه خوبایی که دارن این مطلب رو میخونن خواهش می کنم دعا کنن که زیارت ارباب نصیب این گناهکار هم بشه.
آخه اربابمون خیلی بنده نوازه.
درباره این سایت