ن به عنوان نیمی از پیکره جامعه نقش بسیار مهمی در ایجاد و گسترش عفّت، پاکدامنی و اخلاق در بین جوامع بشری دارند.
عفّت و حیای زن، که یکی از مهمترین عوامل حفظ و بقای عفّت عمومی است، نه تنها در تمام ادیان و مذاهب الهی مورد تأکید قرار گرفته، بلکه عقول و افکار بشری نیز آن را مورد تأیید قرار داده اند.
از نظر اسلام، اهمیت این موضوع به حدّی است که برخی روایات آن را «تمام دین» می دانند. در روایتی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) آمده که فرمودند:
« اَلْحَیاءُ هُوَ الدینُ کُلُّهُ »؛ حیا تمام دین است.
امام علی(علیه‌السلام) نیز در مورد عفّت و پاکدامنی می فرماید:
« اَلعِفَّةُ رَأسُ کُلِّ خَیْر » : عفّت و پاکدامنی منشأ هر خیری است.
به همین منظور، در تمام ادیان و مذاهب آسمانی، قوانین گوناگونی برای حفظ و بقای عفّت و حیای عمومی وضع شده اند، که «حجاب» و پوشش زن از جمله آنهاست.
«حجاب»، که به معنای پوشیدن تمام بدن و زیبایی های ظاهری زن در برابر مردان بیگانه است، برای پیشگیری و مهار برخی گرایشها و رفتارهای خودنمایانه و وسوسه انگیز می باشد. این در حالی است که ن به طور طبیعی دوست دارند در برابر جنس مخالف خودآرایی کنند و زیبایی نگی خود را به نمایش بگذارند.
حال این سؤال پیش می آید که این قانون اسلامی تا چه اندازه با طبیعت زن سازگار است؟
آیا تبرّج و جلوه گری از نظر اسلام و علم به کلی مردود است، یا برای آن قانونی وجود دارد؟
اگر در وجود زن غریزه ای تحت عنوان «تبرّج» وجود دارد، روشهای رشد و پرورش این غریزه چیست و چه کارکردی در زن و حفظ سلامتی او می تواند داشته باشد؟
چگونه می توان غریزه تبرّج را با حیا، که یک ویژگی فطری در زن است، جمع کرد؟
آیا حجاب و پوشش به معنای نادیده گرفتن این غریزه نیست؟
آیا همانگونه که عده ای از مخالفان حجاب می گویند، این محدودیت، مانعی برای رشد عاطفی و روانی زن محسوب می شود، یا به عکس، در جهت سلامت روانی اوست؟
اهمیت بررسی این موضوع واضح و روشن است؛ زیرا
اولا، حجاب و پوشش زن به طور یقین، یکی از محکمترین سنگرهایی است که مسلمانان، به ویژه جوانان، را از فساد و فحشا حفظ می کند و سدی آهنین در برابر نفوذ و تهاجم فرهنگی دشمنان اسلام است. به همین دلیل، همانگونه که رهبر فرزانه انقلاب بارها فرموده اند، بر همه ما تکلیف است در مقابل این تهاجم همه جانبه هشیار باشیم و با آن مقابله کنیم.
ثانیا، ارتباطی که مسئله حجاب و عفت از یک سو و گرایش دایمی زن به تبرّج و جلوه گری از سوی دیگر با سلامت روانی او دارد به موضوع اهمیّت بیشتری می دهد؛ زیرا پر واضح است که به لحاظ نقش مهم و حساسی که زن در حیات جسمی و روانی انسانها دارد، بحث و بررسی در مورد مؤلّفه های سلامت روانی او لازم و ضروری به نظر می رسد.
اما به دلیل آنکه دین اسلام به بهداشت و سلامت روانی افراد اهمیت زیادی داده است و حتی نتیجه نهایی عبادت و بندگی را رسیدن به «نفس مطمئنه» میداند و فقط کسانی را که دارای قلب و روانی سالمند، اهل نجات و خوش عاقبت می داند، مطمئنا در تمام احکام و قوانین خود و از جمله، وم پوشش و حفظ عفّت فردی و عمومی، به نقش آنها در روح و روان افراد توجه کرده و بهترین نسخه را برای سلامتی و سعادت جوامع بشری ارائه داده است.
درباره این سایت